REZERVUAR KÖPEKLERİ

REZERVUAR KÖPEKLERİ

Sinema, günümüzde geldiği konum gereği içinde sayısız özgün içerik barındırıyor. Bu içerikler elbette çeşitli yönleriyle birbirlerini etkiliyor fakat bazen bazı yönetmenler çıkıp öylesine basit mantıklar üzerine oturtulmuş öylesine farklı işler çıkartıyor ki artık o içeriklere özgün demek yetersiz kalıyor. İçerik olarak bahsedilen kısımlar senaryo, sinematik ve konunun işleniş tarzı gibi temellendirildiğinde her bir kısmın ayrı ayrı özgün nitelikler taşıması filmin yepyeni bir sinema algısı oluşturmasına olanak sağlıyor. Bütün bunlar göz önüne alındığında tek bir filmle bu algıyı oluşturmak oldukça zor görünse de bunu başaran yönetmenler ve filmler var. Üzerinde konuşmak istediklerim ise; Quentin Tarantino ve Rezervuar Köpekleri.

 Sinemada gerçeklik algısının tiyatrodakinden farksız ilerlediği dönemde, yani gösterilen her şeyin hikâyeye veya verilmek istenen mesaja hizmet etmesinin gerekli olduğu görüşünden sapılmadığı dönemde Quentin Tarantino, Rezervuar Köpekleri’yle anlamsız ve boş diyaloglar, abartılı şiddet sahneleri ve doğrusal ilerlemeyen zaman gibi alışılmışın dışında faktörlerin temel alındığı bir film ortaya çıkardı. Film bir soygun filmiydi. İşinde usta insanlardan oluşan ekibin içine sızan polis memuru sebebiyle başarısız sonuçlanan planı ve sonrasında yaşananları anlatan film, her sahnesinde günlük muhtemel konuşmalara yer veriyor ve tamamıyla abartısız karakterleriyle bu sahneleri o kadar gerçekçi kılıyordu ki izleyici hayatın gerçek akışını asla kaybetmeden filmi takip edebiliyordu. Bu durum sinemada daha önce görülmemiş boyutta bir gerçeklik deneyiminin kapılarını açıyordu.


Gerçeklikten söz etmişken şiddet sahnelerinin kesintisiz ve normalden uzun sahnelerden oluşması, ölümün öncesindeki can çekişme anlarının her aşamasının yüzümüze vura vura işlenmesi gibi yanlarıyla Rezervuar Köpekleri izlenmesi oldukça zor bir film. Filmin ilginç yanlarından biri de bütçe yetersizliğinden dolayı soygun sahnesinin çekilememiş olması. Soygun sahnesinin eksikliğinin diyaloglarla kapatılmaya çalışılmış ve büyük oranda da başarılmış olması yönetmen Quentin Tarantino’yu tebrik etmekten başka alternatif bırakmıyor. Soygun sahnesi olmayan bir soygun filmi olması, abartılı şiddet öğeleri ve alışılmamış diyaloglarıyla Rezervuar Köpekleri, yalnızca özgün değil aynı zamanda da eşsiz bir eser olarak nitelendirilebilir.

 Filmin finalini pek anlatmak istemesem de oldukça çarpıcı olduğunu söylemem gerekir. Her yanıyla bu film Quentin Tarantino’nun diğer filmlerine bir hazırlık niteliğinde. Bütün filmleri göz önüne alındığında Tarantino yeni bir algı oluşturmayı başarmış yeni yüzyılın en büyük sinema dâhilerinden biri. Onun bu yolda çektiği ilk film Rezervuar Köpekleri de bu algının en iyi temsilcilerindendir demek aslında eseri en iyi özetleyecek tanım olabilir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

JUDİTH HOLOFERNES’İN KAFASINI KESERKEN

Resim
JUDİTH HOLOFERNES’İN KAFASINI KESERKEN (CARAVAGGİO)                              (Judith Holofernes'in Kafasını Keserken)   Açıkça ve peşinen belirtmem gerekir ki tablo oldukça korkunç gözükmesine karşın sanat camiasında genel dikkat çeken şey tablodaki insanların ifadeleridir. Benim ilgimi çeken kısmı da hem bu ifadeler hem de Caravaggio’nun sanat algılayışı. Caravaggio’yu tanımak, sanat anlayışını incelemek ardından da eser üzerinde bu sanat anlayışlarının etkilerini göstermek istiyorum.                Sanatçının resmettiği olay İncil’den alınmış bir hikâye. Yahudilerin Asurlular tarafından istila edildiği dönemlerde erdemi temsilen Judith’in, günahı temsil eden Helofernes’i nasıl öldürdüğünü ve Yahudileri kurtarışını anlatıyor. Judith Yahudilere ihanet ediyormuş gibi davranarak kendini ve hizmetçisi Abra’yı Asur kampına kabul ettirir. Judith güzelliği sayesinde kendine aşık ettiği Holofernes’i bir ziyafet sonrası sarhoş görünce Holofernes’in kafasını keser.
Devamı

ZEVAHİR BÖLÜM 1: DİLHUN

Resim
ZEVAHİR BÖLÜM 1: DİLHUN İskender Gözyaşlarını tutmanın zorluğunu hissedince ağlamanın ne büyük bir nimet olduğunu düşündü istemsizce. Son taziyeyi aldıktan sonra üzerinde büyük bir yorgunluk vardı artık. Hüzün duyacağını tahmin ederdi daha önceden, ama bu denli tutsak hissetmesi tahmin edebileceği bir şey değildi.  Herkes dağıldığında yapacak bir şey gelmedi aklına. Evine dönmeye veya mezarlıktan başka herhangi bir yerde bulunmaya o kadar korkuyordu ki çaresizce tek başına çöktü mezar taşının yanına. Kimse görmesin diye etrafına bakmaya kalmadan ağlamaya başlamıştı bile. Güçsüz görünmekten çok çekinse de o kadardı işte, güçsüz, çaresiz, bitkin, kaybetmiş. Hayatında var olmasından memnun olduğu tek varlığını kaybetmişti, canının bir parçasını, ömrünün geri kalanını, tek arkadaşını, karısını. Pişmanlıklardan başka bir şey düşünemez haldeydi. Onsuz geçen her saniyesine lanet ediyor, onu üzdüğü her an için kendini öldürmek istiyordu. Onsuz geçecek bir hayatı istememesine rağm
Devamı

GUERNICA

Resim
GUERNİCA   Zamanda yer etmenin ve gelecek nesillerce anılmanın kolay olmadığını söylemek, basit olduğu kadar doğru da bir çıkarımdır. Zamanda yer eden eserlere baktığımızda gördüklerimiz de bu çıkarımı destekler vaziyette. Özellikle üzerinde durmak istediğim eser olan Guernica’nın, ölümsüzlüğünü nereden aldığını anlarsak tarihte yer etmenin nelere mal olduğunu da daha net görebiliriz.   Eserin sahibini anlamak eseri anlamak için çıkacağımız merdivenin ilk basamaklarını oluşturuyor. Pablo Picasso hakkında konuşmak tek bir eleştiri yazısının tek bir paragrafına sığacak kadar normal ve basit bir iş değil ancak birkaç yönünü hatırlamak şimdilik yeterli olacaktır. Eserlerini ortaya koyarken hep daha gerçek dokunuşlar yapmaya çalışan bir yandan da bu gerçekliği sorgulayıp daha derin anlamlar yakalamayı deneyen ressam, sanatta geldiği olgunluktan mütevellit gerçekliği görünen gerçeklik boyutundan sıyırıp temsile dayalı kübist boyuta taşımıştır. Kübist akımın yaratıcılarından olup özgün v
Devamı